Τα συγκρατημένα πάθη κάνουν συνηθισμένους ανθρώπους.
Πάντα προτιμούσαμε την τρέλα των παθών από τη σοφία της αδιαφορίας.
Ελα μαζι μας....
Related Posts with Thumbnails

Της αρεσε να βλεπω...






το χέρι της άρχισε να προχωράει αργά αλλά σταθερά προς το πεινασμένο της μουνακι, ενώ τα χείλη μου κλειδωναν  παθιασμένα οσο κοιτουσα το κορμι της.




 "Δεν θα με αγγιξεις....Μονο θα κοιτας...θελω να με κοιτας..."



 Αρχισε να χρησιμοποιεί τα δάχτυλα της, γραντζουνώντας ελαφρά τα χειλακια απο το μουνακι της  με τον ίδιο τρόπο που ένας κιθαρίστας του φλαμένκο παρακινεί τις Σπανιόλες χορεύτριες να στριφογυρίζουν με πάθος 
στον ξέφρενο ρυθμό του.
Και όσο πιο πολύ έπαιζε με την υγρή  της σπηλία , τόσο πιο πολύ ήθελα να συνεχίσει. 



 "Με βασανιζεις.." 
της ειπα και ενιωθα τον ποθο να με πλημμυριζει.
Ειχα καυλωσει τρελα!




Τα χείλη της κύκλωσαν κι έσφιξαν  τις ρώγες της,  φέρνοντας μου ρίγη ευχαρίστησης.
Δεν χορταινα να την κοιτω να μαλακιζετε εξαλλα
Και καθώς ετριβε το στηθος της, τα δάχτυλα της άρχισαν να τυραννάνε την ευαίσθητη πια κλειτορίδας της, προκαλώντας μου κάθε είδους θύελλες  που με ηλέκτριζαν εσωτερικά. 
 
Βόγγουσε , ξέσπαγε το κορμι της, κι όλο πιο πολύ μούγκριζα κι αναστέναζα, τόσο τρελα τυραννούσε τις τρυπουλες της.




"Χυνωωω..Τρελααα..Χυνωωωω"




Έχυνε, και το σώμα της σφαδάζε . 
Και καθώς η καταιγίδα του οργασμού της με συντάραζε,  τοποθέτησε το πρόσωπο μου ανάμεσα στους μηρούς της..



 "Τωρα θα με σκουπισεις με την γλωσσα σου"
ειπε με αυστηρο υφος.



Εχωσα τη γλώσσα μου ,  ρουφουσα  την σχισμή της  που ακομα παλλόταν από την κάβλα. 
  Ρουφουσα όλες τις σταγόνες των  χυμών που αφηνε το κορμακι.. 
  Η επαφή της γλώσσας μου τόσο απαλή, τόσο τέλεια που μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αισθάνθηκα οτι ηταν προετοιμασμένη να  μου πρόσφερει παλι...ξανα την καυλα της...

Δεν υπάρχουν σχόλια: